Met veel interesse heb ik het artikel van Talitha van den Heuvel-Brouwer gelezen (Infectieziektebestrijding bij verstandelijk gehandicapten: de wrange dillema’s, Medisch Contact 41, 12 oktober 2023).
In mijn werk als deskundige infectiepreventie, onder andere in de gehandicaptenzorg, zijn deze dilemma’s heel herkenbaar.
Helaas heb ook ik, samen met andere leden van uitbraaktteams, tijdens de coronapandemie, adviezen moeten geven die hebben geleid tot keuzes waarvan wij wisten dat deze niet in het belang van de individuele client waren, die behoefte hadden aan nabijheid en betrouwbaarheid, zoals Talitha beschrijft in het artikel.
Daarom is het goed om nu met elkaar bij uitbraaksituaties in de verstandelijk gehandicaptenzorg oog te hebben voor deze dilemma’s en de stappen die in dit artikel worden genoemd.
Ik wil graag een aantal punten benoemen die in dit artikel niet worden vermeld, maar wellicht een goede aanvulling kunnen zijn op het stappenplan.
De keuzes die gemaakt worden met het welzijn van de cliënten voor ogen kunnen grote invloed hebben op het al of niet veilig kunnen werken van medewerkers. Als voorbeeld noem ik een medewerker die tevens mantelzorger is voor een ouder die hulpbehoevend is en in een uitbraaksituatie op de locatie waar zij werkt bloot gesteld kan worden aan infectieziekten die van invloed kunnen zijn op de gezondheid van de ouder waar hij/zij mantelzorger voor is. Of een medewerker die zelf kwetsbaar is in verband met onderliggend lijden. En graag beschermd wil werken in uitbraaksituaties.
Mijn voorstel zou zijn om in het stappenplan op te nemen, het veilig kunnen werken van medewerkers.
Een ander punt is de basishygiëne. De basishygiëne bestaat uit maatregelen die altijd van toepassing zijn. Zoals handhygiëne, persoonlijke hygiëne en reiniging en desinfectie.
Als de basishygiëne op een locatie goed op orde is dan kunnen in een uitbraaksituatie op een locatie misschien andere keuzes gemaakt worden omdat de risico’s kleiner zijn.
Er wordt in het stappenplan vanuit gegaan dat er altijd een arts VG aanwezig is. In veel organisaties in de gehandicaptenzorg hebben cliënten een eigen huisarts.
Deze huisartsen worden zelden betrokken op een locatie en de keuzes waar deze locaties voor staan in uitbraaksituaties. Een mooie aanvulling in het stappenplan is om van te voren al te bedenken wie waar verantwoordelijk voor is in een uitbraaksituatie.
Tot slot: Hoe mooi zou het zijn wanneer we in de (verstandelijk) gehandicaptenzorg samen met de deskundige infectiepreventie aan de slag kunnen gaan met die basishygiëne te verbeteren daar waar nodig zodat we in uitbraaksituaties wellicht minder belastende maatregelen voor de cliënten kunnen nemen.
Simone Krooshof, deskundige infectiepreventie
