Blogs

Protocollen, en dan?

Protocollen, en dan?

Landelijk zijn er veel gesubsidieerde initiatieven om zorgorganisaties te helpen bij het implementeren en borgen van infectiepreventie. Denk aan de 10 ABR Zorgnetwerken, Vilans, Waardigheid en Trots. Wanneer zij ons benaderen voor inhoudelijke kennis over infectiepreventie, is er één vraag die bijna altijd voorbij komt.

Wil je ons helpen met het schrijven van infectiepreventieprotocollen? Vaak is het een beleidsmedewerker die met deze taak belast wordt. Vaak is het niet duidelijk welke richtlijnen er allemaal zijn en welke protocollen belangrijk zijn voor een instelling. Het is voor beleidsmedewerkers zonder inhoudelijke kennis erg moeilijk om protocollen beknopt en duidelijk op te stellen.

Lappen tekst

Onze ervaring is dat beleidsmedewerkers, met alle goede bedoelingen, alles wat in een richtlijn staat willen opnemen in het protocol. Maar een zorgmedewerker heeft in een protocol geen behoefte aan lappen tekst om te lezen. Daarnaast moeten protocollen up-to-date blijven. Hoe zorgt een beleidsmedewerker dat hij of zij inhoudelijk op de hoogte is van aangepaste richtlijnen?

Goede infectiepreventieprotocollen zijn kort en bondig en vertellen de medewerker precies wat ze moeten doen, wanneer ze dat moeten doen en hoe ze het moeten doen. Meer dan dat is er niet nodig. Maar hoe verhouden deze protocollen zich dan tot het waarom achter deze protocollen?

Gedrag veranderen

Daar zit de crux…. Het hebben van protocollen alleen is niet voldoende. Want zonder goede implementatie en borging is er niemand die van dat protocol op de hoogte is. Om infectiepreventie goed in te bedden is veel meer nodig. Infectiepreventie vraagt om gedragsverandering. Een gedragsverandering teweegbrengen vergt een lange adem. Dat red je niet met het hebben van protocollen alleen.

“Iedereen weet wat hij doet, een gedeelte weet hoe hij het doet, maar weinigen weten waarom hij het doet.” Simon Sinek.

Niemand gaat zijn gedrag veranderen als je niet weet waarom je dat zou moeten doen. In onze scholingen ligt daarom de nadruk op waarom je iets zou moeten doen. Aan de hand van de besmettingscyclus leggen we uit wat je kunt doen om de keten te doorbreken, zodat zorgmedewerkers snappen wat de consequenties zijn van hun eigen gedrag. Daarnaast is het belangrijk om aandachtsvelders infectiepreventie te hebben binnen de teams. Zij kunnen collega’s motiveren het juiste te doen.

Bij het opleiden van deze aandachtsvelders gaat driekwart van de scholing over hoe je jouw collega’s meeneemt in veranderingen. Continue aandacht is belangrijk om gedragsverandering te krijgen en te houden, zonder dat jij de politieagent hoeft te zijn.

Alleen een e-learning is niet voldoende. Een enthousiaste vakidioot, die goede uitleg geeft met (praktijk)voorbeelden erbij, beklijft veel beter!

Infectiepreventie is niet altijd zwart of wit

Het checken of er volgens protocol gewerkt wordt is belangrijk om te toetsen waar je als organisatie staat in de borging van je beleid. Infectiepreventie is niet altijd zwart of wit. Vaak zijn het afwegingen van risico’s. Een deskundige infectiepreventie kan deze afwegingen het beste maken.

De uitkomsten uit audits kunnen weer input geven aan de infectiecommissie. Het geeft inzicht in hoe de organisatie ervoor staat en waar de verbeterpunten liggen. Een deskundige infectiepreventie kan hierin inhoudelijk adviseren en sturing geven. Dat voorkomt dat organisaties gaan zwemmen.

Toch is de realiteit dat veel organisaties vinden dat zij het zelf kunnen. Ze maken gebruik van de gratis initiatieven die aangeboden worden. En hoewel er ook vanuit deze organisaties op gestuurd wordt dat er een blijvende relatie wordt opgebouwd tussen zorgorganisaties en deskundigen infectiepreventie, blijkt de inhoudelijke expertise niet noodzakelijk genoeg of te duur. Het gevolg is dat het infectiepreventiebeleid wel op papier staat, maar dat het niet volgens voorschrift wordt uitgevoerd.

Om zichtbaar te maken wat er nodig is om infectiepreventie te borgen heeft Kiefte & Krooshof standaard pakketten ontwikkeld, die zorgsector specifiek zijn. Deze pakketten bevatten alles om een organisatie te ontzorgen en om echt stappen te maken. Kleinschalige organisaties bieden wij de mogelijkheid om samen een pakket af te sluiten. Zo wordt infectiepreventie haalbaar en betaalbaar.

Blogs

Krijg toch de pest!

Vorige week las ik in een boek dat over de middeleeuwen ging over de pest. Een paar weken daarvoor zag ik in twee verschillende series beelden over de pest tijdens de middeleeuwen. 

De pest kwam in grote epidemieën en pandemieën voor en nog steeds is de pest niet uitgeroeid. Gemiddeld stief 60% van de bevolking tijdens een pandemie. Tegenwoordig is het met antibiotica eenvoudig te behandelen.

Wat zo interessant was, was dat er op verschillende manieren gereageerd werd. Men wist toen nog niet dat ziekte veroorzaakt wordt door bacteriën en virussen en hoe deze overgedragen werden. Men zag het als een straf van God. Er waren steden die de deuren dicht deden om zo de ziekte buiten te houden. Zij hadden door dat ze de zieken apart moest houden van de gezonden. Toen was er al sprake van een lock-down. 

In andere steden gingen gelovigen de straat op om zichzelf te martelen in de hoop vergeving te krijgen van God. Dit waren massale bijeenkomsten om gezamenlijk te bidden, waarbij de ziekte alleen maar meer verspreidt werd.

In de middeleeuwen werden pestlijders in hun eigen woning geïsoleerd. Ze mochten alleen naar buiten als ze een witte vlag of stok droegen, zodat ze herkenbaar waren. In de 16e en 17e eeuw werden er pesthuizen gebouwd. Daar werden pestlijders naar toe gezonden zodat ze afgezonderd werden van de overige stadsbewoners. Dit huis werd altijd buiten de stadsmuren gebouwd. Toen had men door dat het effectiever was als deze mensen helemaal buiten de stad geïsoleerd werden. Er werd een pestmeester of snaveldokter aangesteld die de pestlijders verzorgde. De snaveldokter droeg speciale kleding die hem moest beschermen tegen de ziekte de kleding bestond uit een hoed, masker met kijkgaten, grote leren handschoenen, lange leren laarzen en een lange leren cape. Hij had een stok om de zieken te onderzoeken zonder ze aan te raken.

Helaas werden de patiënten er in een pesthuis eerder slechter dan beter van, vanwege de slechte hygiëne en verzorging.

Terug gekeken naar de moderne wereld waarin we zoveel kunnen genezen: voorkomen blijkt altijd beter! Goede hygiëne blijft broodnodig, zeker op plaatsen waar men dicht op elkaar leeft en zorghandelingen verricht. Persoonlijke beschermingsmiddelen beschermen jezelf en anderen en isolatie kan echt noodzakelijk zijn om anderen te beschermen tegen besmettelijke ziektes, want deze blijken van elke tijd te zijn.